Tuihuin

Vandaag tijdens het avondeten gebeurde iets bijzonders.

Elsa stopte na ongeveer driekwart van d’r maaltje met eten. Dat is op zich niet bijzonder, dat is zelfs heel gewoon. Wel bijzonder was dat ze papa iets heel duidelijk duidelijk maakte, tenminste.... achteraf.

Ze wees de kamer in en ze bleef maar ‘tuin’ roepen. Papa had geen idee wat ze wilde, maar begon met wat speelgoed omhoog te houden. Nee, dat was fout. Toen wees Elsa wat nadrukkelijker naar d’r boekjeshoek. Dus papa houdt een aantal boekjes omhoog. Ook niet goed. Totdat hij de folder zoals hiernaast afgebeeld omhoog hield: de folder van de dierenTUIN waar we op vakantie zijn geweest. Toen zei Elsa heel blij: ja!

Al die tijd zei Elsa dus heel duidelijk wat ze wil, maar snapte papa het niet. Hij moet nog een hoop leren.

oMa

Na bijna anderhalf jaar (over 4 dagen) is het eindelijk zover. Tot de dag van vandaag noemt Elsa haar opa’s en oma’s gewoon opa. Dat is makkelijker. Maar wel een beetje sneu voor de oma’s. Maar vandaag is een heugelijke dag.

Elsa had net haar avondeten op (nou ja op, ze stopte met eten) en toen zei ze zelf ineens ‘oMa’ !! Verbazing alom en gauw gevraagd: ‘nog een keer’. En ja hoor, ze zei het weer. En weer. En weer. Gauw de oma’s gebeld om dit moment te delen. Ze waren natuurlijk errug blij :)